จากชนเผ่าสู่จักรวรรดิ

ตอนนี้หนังสือเล่มนี้เขียนเสร็จ และถูกตีพิมพ์เป็นหนังสือ E-book เรียบร้อยแล้วนะครับ สามารถรับชมฉบับเต็มได้ที่ลิงค์นี้เลย โดยจะมีการ
- แก้คำผิด 
- กระชับเนื้อหาให้เข้าใจง่ายขึ้น
- ปรับแต่งให้เนื้อหามีสมจริงมากขึ้น 

https://www.mebmarket.com/ebook-222301-มุ่งสู่จักรวรรดิ์-เล่ม-1
https://www.mebmarket.com/ebook-222303-มุ่งสู่จักรวรรดิ์-เล่ม-2

และเพื่อน ๆ สามารถติดตามหนังสือเล่มอื่น ๆ ของเราได้ที่ลิงค์นี้ได้เลย

https://www.mebmarket.com/?store=publisher&action=home_page&publisher_id=3576000&publisher_name=เข้าใจตรงกันนะ

อาณาจักรไทรินัส

-เทคปีเยียส จอมทัพเเห่งไทรินัส ผู้ก่อสถาปนาอาณาจักรไทรินัส ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ชาวไทรินัสทุกคนล้วนเป็นนักรบเเต่กำเนิด เเละเป็นชนเผ่าเล็กๆ ที่ได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก ชายทุกคนล้วนมีผิวสีขาวเเต่เกิด เเต่ผิวขาวสำหรับพวกเขา คือความอ่อนเเอ นักรบที่เเข็งเเกร่ง จะทำทุกวิถีทางให้ผิวตัวเองเป็นคล้ำ เพื่อบ่งบอกถึงความน่าเกรงขาม พวกเขาศรัทธาในตัวเองสูง เเละความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่พวกเขายึดถือมาตั้งเเต่บรรพบุรุษ ซึ่งหากใครผิดคำสัตย์ที่ให้ไว้ เชื่อว่าบรรพบุรุษจะจัดการ เพื่อไม่ให้คนรุ่นหลังเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

ชาวไทรินัสจะเลี้ยงเด็กเฉพาะคนที่ครบ32เท่านั้น หากเด็กคนไหนเกิดมาพิการหรืออ่อนเเอ จะถูกฆ่าทันทีหลังคลอด 

เด็กที่เกิดมาจะถูกเลี้ยงดูจากเเม่ จนอายุ 5ขวบ เด็กทุกคนจะถูกปล่อยให้ใช้ชีวิตภายในป่า ทุกคนจะต้องอยู่ในป่าอย่างนั้น จนถึงอายุ12ปีบริบูรณ์ ถึงจะสามารถกลับเผ่าได้ หลังจากที่กลับมาได้ ทุกคนที่กลับมาจะต้องประลองฝีมือการรบ จากผู้อาวุโส หากจัดการกับผู้อาวุโสได้ จะกลายเป็นนักรบของชนเผ่าอย่างเเท้จริง

ผู้หญิงชาวไทรินัส มีจำนวนที่ต่ำกว่า10% ทั้งเด็กส่วนใหญ่ที่เกิดมา ล้วนเป็นเพศชายซะมากกว่า ทำให้เพศหญิงทุกคน เป็นที่ต้องการเป็นอย่างมาก เเละมองเห็นถึงการล่มสลายของเผ่าพันธ์ จึงต้องเดินทางไปต่างดินเเดน เพื่อหาเพศหญิงมาทำพันธ์เพิ่ม เพศหญิงไม่มีสิทธิ์ในการรบใดๆทั้งสิ้น ผู้หญิงมีหน้าที่เเค่เลี้ยงลูกเท่านั้น 

อาวุธประจำของพวกเขาคือดาบ เเละหอก

ตัวละครอื่นๆ จะถูกเพิ่มเข้ามาเรื่อยๆ ตามเนื้อเรื่องที่ดำเนินไป

เนื้อเรื่องย่อ

บทที่1

     เผ่าพันธ์ไทรินัส อพยพมาจากทวีปอเมริกาเหนือ ต้องการที่จะใฝ่หาที่อยู่ใหม่จากที่ห่างไกล จนในที่สุดก็สามารถล่องเรือผ่านทะเลแปซิฟิกมาได้ จนต้องพักผ่อนอยู่ ณ ตอนเหนือของทวีปออสเตรเลีย 

 

    ซึ่งพวกเขาจะต้องพบกับธรรมชาติที่แปลกตาจากที่เดิมในเขตร้อนชื้นนี้ ก้าวข้ามผ่านน้ำสีฟ้าที่โหดร้ายไป ไม่ว่าจะเป็นโจรสลัดหรืออาณาจักรต่างๆ 

   

  จนในที่สุดพวกเขาก็ผ่านมันมาได้ จนถึงเมืองไซ่ง่อนแห่งอาณาจักรจามปา เเละยึดที่นั่นไว้เป็นบ้านใหม่ 

     ในเวลาผ่านไป หลังจากที่สร้างประเทศ ประเทศใกล้เคียงอย่างเช่น อยุธยา ล้านช้าง เขมรอู่ตอง เวียดนามเหนือ และราชวงศ์หมิงเอง อาณาจักรที่เหล่านี้ล้วนต่างจะแสวงหาผลประโยชน์ ต่ออาณาจักรของตน 

     

     ซึ่งไทรินัสจะต้องฝึกฝน พัฒนาความสามารถของตน ทั้งด้านเทคโนโลยี ด้านเกษตรกรรม ด้านแพทย์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่จะสามารถทำได้ เพื่อตามความเจริญให้ทัน

     

บทที่2

     หลังจากที่ไทรินัสสามารถยึดจามปาได้แล้ว ปัญหาที่แก้ไม่จบของเวียดนามเหนือ ก็คือการทุจรืตคดโกง ของขุนนางเอง เเละกษัตริย์ที่ไม่เข้มแข็งพอที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ ทำให้เวียดนามต้องเผชิญกับปัญหาเหล่านี้ไม่จบสักที 

     

     ในตอนนั้นเอง ฉูเทาแม่ทัพใหญ่ของเวียดนาม ที่ขึ้นชื่อเรื่่องความยุติธรรม ก็ไม่เห็นด้วย ทำให้เขาต้องหาหาทางโดยการส่งจดหมายลับ ให้แก่นายพลจีนที่สนิทกัน แต่กาลกับไม่เป็นอย่างนั้น หมิงส่งทหารมานับแสนๆ ซึ่งใครๆก็ดูออกว่า นี่ไม่ใช่การส่งทหารสำหรับการช่วยรบแน่นอน แต่เป็นศึกที่จะเข้ายึดครองซะเอง

     แต่ถึงกระนั้น หวังสุดท้ายก็ตกไปอยู่ที่ไทรินัส ฉูเทาจะต้องเกลี้ยกล่อมให้ไทรินัสเข้าร่วมสงครามด้วย เทคปีเยียสผู้เป็นจอมพลของไทรินัสเอง ก็ต้องการที่อยากจะได้เมืองดานัง ซึ่งตกเป็นของเวียดนามอยู่เเล้ว ต้องการที่จะได้หัวเมืองจามปาทั้งหมด จึงยอมตกลงด้วยเสียงสนับสนุนของขุนนาง

     การสู้รบนั้นเป็นไปได้ด้วยดี ด้วยเป็นอาณาจักรที่พึ่งเกิดใหม่ จิตใจที่ฮึกเหิมแต่เดิมอยู่เเล้ว ก็ไม่ได้กลัวอันตรายใดๆ 

     จนวันหนึ่งหลังจากที่ทำศึกใหญ่เสร็จสิ้น ก็พบว่าเดนเวอร์นายทหารคนสนิทเสียชีวิต ทำให้เทคปีเยียสเสียใจเป็นอย่างมาก แต่เรื่องส่วนรวมต้องมาก่อน เขาจึงตัดใจกับความเสียใจไปอย่างเด็ดขาด

     แต่การศึกก็ไม่ได้จบลงแค่นั้น จักรพรรดิจีนทรงส่งแม่ทัพคนใหม่เข้ามาบัญชาแทน ซึ่งเก่งกว่าเเละกล้าหาาญกว่า 

     ในขณะที่ไทรินัสจะยกทัพไป ชว่งนั้นเขมรก็อ้างสิทธิเหนือดินแดนไทรินัส ทำให้รู้ได้ในทันทีว่าเขมรต้องการจะทำศึกอย่างแน่นอน และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เขมรประกาศสงครามแด่ไทรินัส ทหารเขมรเดินทัพผ่านดินแดนไทรินัสมาอย่างฮึกเหิม แต่พวกเขานั้นไม่ได้สังเกตความผิดปกติ จนเมื่อถึงเขตทุ่งหญ้า ที่ร้อนแห้งแล้งที่อยู่ตอนกลางของไทรินัส ซึ่งที่นั่นเป็นจุดจบของเหล่าทหารเขมรนับหมื่นๆคน

     ในเวลาต่อมาดินแดงของเขมร ก็ตกเป็นของนานาประเทศ และเมืองพนมเปญที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยเหล็ก ก็ตกเป็นของไทรินัส จากนั้นการปฎิวัติก็เริ่มขึ้น

บทที่3 

จะเป็นการพัฒนาบ้านเมืองเป็นส่วนใหญ่ ทั้งเรื่องการประมง การเกษตร การทหาร การทูต ทุกสิ่งทุกอย่างมุ่งเน้นไปที่การหาของใหม่ๆมาพัฒนา ทั้งหน่วยทหารเอง และการตั้งกองทหารที่เป็นของตัวเองเอง 

บทที่4

ตอนนี้จะเล่าถึงการบุกคาบสมุทรมลายู เพื่อถ่วงดุลอำนาจไม่ให้มะละกายิ่งใหญ่จนเกินไป